Gedicht zonder titel

Ik weet al bijna niet eens meer
hoe je eruit zou moeten zien.

Na die ene keer dat je mijn hand vast nam
en hem niet kuste maar schudde,
ja, sindsdien heb ik ergens
een gevoel van je te missen opgevat.

Een herinnering aan iets dat niet
gebeurde, een aanraking of erger.
In mijn hoofd blijf ik er naar zoeken,
maar ik vind je nergens terug.

Waar zijn je lippen, je rug
op de rand van mijn bed
en je geur. Ik begrijp het niet.
Ik heb je nooit gekend.

Plaats een reactie