Dat was dan dat.
Je hebt alle grenzen verkend.
Roem.
Geld.
Seks.
Drugs.
Wat ga je doen als de muziek stopt.
Op de hemelpoort kotsen.
In mij zien ze precies wat ze willen zien.
Wat dat ook mag zijn.
Ik zie mezelf eigenlijk als een intelligent, gevoelig persoon.
Het doet er niet toe of ik mijn verhaal wel of niet vertel.
Want mijn verhaal staat op internet.
Op twitter en op facebook.
Mijn verhaal staat in de kranten.
Er is een barbiepop van me gemaakt.
En mijn verhaal komt op televisie.
Over een paar jaar zal weet ik veel welke actrice.
Mijn verhaal vertellen in een film.
Die op de publieke omroep wordt uitgezonden.
Om 12 uur ’s nachts.
Publiek bezit.
Gegijzeld door de media.
Als Persephone die langzaam.
De diepte van de onderwereld in wordt getrokken.
Nog een tijdje aan de oever van de styx balanceert.
Waar iedereen je het liefst heeft.
Aan de afgrond van ellende.
Maar nog net niet over het randje.
Ik ben niet de poeet.
Ik ben de muze.
En een keer in de zoveel tijd moet je ruimte maken voor een ander. Ze willen mij niet.
Ze willen mijn dood.
Om de zoveel tijd een goede portie dood.
Magere Hein loopt niet met een zeis rond.
Hij deelt talent uit.
Maakt een video van je.
Plaatst die op YouTube.
En kan dan achteroverleunen.
Om te zien hoe de realiteit een loopje met je neemt.
Ja.
Ja zo voel ik me.
Alsof ik ben geofferd.
Een vrouw komt op.
Is te dronken om te zingen.
Valt van het podium.
Gaat af.
Ik was al heel lang een act geworden.
Waarvan niet precies duidelijk is wie die had bedacht.
Ik ben losgekomen van de tijd.
Een icoon.
Ik kan zo op een postzegel.
Ik heb dit niet gewild.
Ik wilde mooi zijn en mooi maken en dat mensen van mij hielden. Maar wellicht heb ik het verkeerd aangepakt.
Of wellicht, moet je zoiets niet willen.
Ik was de meest gefotografeerde vrouw van de wereld.
En elke flits heeft een stuk leven van mij weggenomen.
Ik ben leeg.
Opgebruikt.
Misschien kan ik nu eindelijk.
Ergens rustig op een eiland.
Uit een kokosnoot gaan drinken.
En of ik mezelf nou de dood in heb gejaagd.
Of dat anderen het hebben gedaan.
Het is zoals het is.
One day you’re in.
Next day you’re out.
I’m out.
Dramachirurg.blog 