Fragmenten uit BABEL: DE UTOPIE (werkteksten voor een bewegingsvoorstelling)

Waarom is de mens zo bang voor pijn
Kan ik niet gewoon mijn hand op de hete kachel leggen
En leren van de brandwonden
Die heus wel weer genezen
Waarom durf ik geen krassen op mijn hart te maken
Als er iets elastischer is dan huid
Dan is het toch de ziel

Ik zou ook naar bed kunnen gaan
Maar ik neem mijn hoofdpijntabletten in met een glas wijn
En zucht nog een keer
Kijk rond in mijn huis
Net gestofzuigd
Vanwege je allergieën
En dat maakt het extra leeg
Waar is mijn vuil
Mijn sporen van leven
Heb ik dan echt de neiging om mijzelf uit te wissen
Zodat er plek komt voor jou
Dan begrijp ik dat je huivert om die in te vullen

Ik voel me weer alsof ik spijt heb van alles
Soms denk ik dat als ik me zo voel
Dat dit is hoe de zondeval moest voelen
Dat al het mooie wegviel in een groot zwart gat
En men zich plots heel erg schaamde

De doos van pandora opende zich
En er kwam alleen maar shit uit