Nederland: Een teleurstellend kutland in Europa. II

miloubrockhus

Tweede scene (maar niet per se scene 2) van een toneelstuk in wording. Een vluchteling aan het woord. (Beetje een kutverhaal)

Vluchteling:
Ik woonde in een buitendijks gebied in de stad
Dat betekende verder niets
Behalve dat je er gratis kon parkeren
Op een avond zat ik achter mijn laptop aan de keukentafel
En plots werd het helemaal donker
Ik dacht dat het gewoon mist was
Dat heb je aan zo’n rivier
Maar dit
De wereld hulde zich in duisternis
Die zin daar kon ik me nooit iets bij voorstellen
Nu wel
Nu wel
Ik zag de overkant niet meer
De verlichting van de schepen op het water verdween
Toen vielen ook de lantaarns aan de straatkant uit
En de elektriciteit in de huizen
Alles op de tast
Alles op het geluid
Ik hoor geruis alsof ik aan zee ben
Naar beneden naar buiten
Natte voeten op de drempel
Ik stond aan het einde van de wereld
Hier hebben we voorlichting over gehad
Op een vreselijke informatieavond van de gemeente
Slappe koffie
Verder niets onthouden
Het gekke was
Ik stond daar helemaal alleen
Iedereen sliep gewoon door
En dan kan je twee dingen doen
Je kan proberen nog te vluchten en alles achterlaten
Of je kan blij zijn dat je op de derde verdieping woont en wachten
Dus ik zat boven en ik stak waxinelichtjes aan
En ik dacht aan opa en oma
Na hun overlijden ruimden we het huis leeg
Overal vonden we knijpkatten en jerrycans met water
En conservenblikken
En potten honing
En crackers
Destijds huilde ik daarom
Omdat ik door een huis liep dat gevuld was met een oorlogstrauma
En nu denk ik alleen maar
Ik heb een antieke kast en een hele dure stoel meegenomen
Waarom heb ik die knijpkatten niet gepakt
De volgende ochtend kwam de waterspiegel tot aan mijn raam
Ben ik naar de buren gezwommen
De mist was opgetrokken
Er dreven lijken in het water
Ja ook kinderen
Schrijf je dat ook op?
Ik moest altijd heel erg lachen om mensen die zich voorbereiden op de apocalyps
Maar nu
Nu weet ik dat je voorbereid moet zijn op alles
En elke dag overweeg ik om er een einde aan te maken
Ik heb niks meer
Alles is weg

Gepubliceerd door miloubrockhus

Ik ben Milou Brockhus, geboren te Rotterdam op 13 juni 1988. Ik werk als dramachirurg: theatermaker, schrijver, conceptontwikkelaar, docent, coach, adviseur, beleidsbedenker, bedrijfsveranderaar, subsidieaanvraagauteur, zakelijk leider, boekhouder, onderwijsvernieuwer, networker, performer, lobbyist, zeemeermin en butoh-danser.. Ik maak theaterprojecten vanuit mijn stichting TC Macabre. Verder ben ik mede-oprichter van het initiatief Time Window. Ik studeerde af aan de opleiding Writing for Performance van de HKU Faculteit Theater als schrijver en dramaturg. Tijdens mijn studie werkte ik deed ik projecten op Toneelacademie Maastricht en het Institut für Angwandte Theaterwissenschaft Giessen (Duitsland). Ik liep stage bij NTGent/Wunderbaum, tijdens 10 GEBODEN in regie van Johan Simons. Ook werkte ik samen met de Duitse regisseur René Pollesch. Eerder was ik docent en vervolgens studieleider van de opleiding Theater & Maatschappij van de Hogeschool Rotterdam. Nu geef ik verschillende lessen op De MBO Theaterschool. Ook coach en begeleid ik studenten en jonge kunstenaars. Naast mijn eigen theaterprojecten werk ik in opdracht als toneelschrijver en dramaturg. Zo schreef ik onder andere voor Orde van de Dag (NUT), Theater Utrecht, Lefkop, Parktheater Eindhoven e.a. Ik programmeerde enige tijd het theaterfestival Festival aan De Maas. Ook treed ik op als adviseur in panelgesprekken en bij culturele instellingen of buiten de kunst- en cultuursector als creative consultant. Voor mijn volledige cv verwijs ik je naar mijn Linkedin- pagina